Dit maal een snellere update zoals beloofd. De laatste dagen is er gelukkig toch nog wel wat gebeurd. Vluchtje Beja - Montijo gehad. Hierbij werden we (zoals altijd) niet toegelaten op Beja. Dus dan maar door naar Montijo. Hier was het geen probleem en ik mocht twee ILS-approaches doen, waarbij we bij de laatste toestemming kregen een low-pass te maken. Kortom, mooi vluchtje. Verder heb ik ook nog een vlucht naar Malaga gemaakt via Faro. Op beide velden een ILS mogen doen. Op de terugweg vloog een portugeese student. Hierbij moest hij wel zo'n 30 minuten wachten op het holding point. Het grote speelgoed had natuurlijk voorrang. Helemaal niet erg (voor mij). Ik zat namelijk achterin en kon daardoor lekker genieten van alle BA's, Ryan's en andere die voorbij kwamen rollen.
Ook nog twee maal naar Portimao gevlogen via Faro. De eerste vlucht 3 ILS-jes gevlogen op Faro. Waar 1 zonder kunstmatige horizon en 1 alleen met behulp van rudder en elevator trim. Je moet 't toch een beetje uitdagend houden. De tweede vlucht was vandaag. Nu was de andere baan in gebruik. Er was daardoor geen ILS mogelijk. Hierdoor werdt het een VOR approach. Deze heb ik tot nu toe nauwelijk gedaan maar het ging zonder problemen. Het anticiperen op nieuwe/onverwachtte gebeurtenissen gaat dus ook goed.
Faro Airport vanuit de go-around.
Morgen heb ik een stand-by ochtend. 'T zal waarschijnlijk niet van vliegen komen. Daar wordt 't te goed weer voor.
Verder is er momenteel niet meer te melden vanuit dit broeierige Évora.
Nu meerdere mensen mij hebben gevraagd weer verder te gaan met mijn blog en nu de verveling weer een beetje toeslaat, heb ik besloten weer eens een stukje te tikken. Wat is er zoal gebeurd hier in Évora? Veel is al een tijdje geleden. Bijvoorbeeld de 300 NM (Nautical Miles) vlucht. Ook wel de cross-country vlucht genoemd. Hierbij moet je 300NM vliegen en daarbij 3 vliegvelden aandoen. In mijn geval was dit LPEV-LPPM-LPSR (Évora-Portimao-Santarem). Erg leuk zo'n lange vlucht op eigen houtje vliegen. Verder heb ik ook mijn 70uurs check gehaald. Dit is de derde en laatste check op de TB-200. Het is een diversion-flight waarbij de instructeur je telkens verteld waar je heen moet. Dit kunnen steden zijn, maar ook bruggen of altitude markers. Altitude markers zijn meestel kleine torentjes of blokken beton van zo'n 2 meter hoog. Deze zijn vaak geplaatst op 't hoogste punt binnen een bepaald gebied. Soms zijn deze heel lastig te zien. Maar ik had weer eens geluk. De twee altitude markers die ik moest vinden op m'n route had ik beide al een keer gezien. Verder zat er ook nog een gesimuleerde motorbrand in de vlucht en een aantal landingen. Bij de derde en laatste landing waren de eerste woorden van mijn instructeur; "Congratulations, you passed". Een heerlijk gevoel. Bij de debriefing waren ook geen aanmerkingen. En na deze check te hebben gehad loop ik nu rond met op iedere schouder een gouden streep op de epauletten. Het begin is er dus. What's next? Na de 70 uurs check moesten er nog 15 uren gevlogen worden op de TB-200. In deze vluchten worden de overgang gemaakt van visual vliegen, dus naar buiten kijken, naar instrument vliegen, naar je instrumenten staren. Patroontjes vliegen, bakens intercepten en DME arcs vliegen zijn enkele dingen die je hierbij moet kunnen. Allemaal leuk en aardig dat vliegen maar er is natuurlijk ook tijd voor een feestje af en toe. Koninginnedag op de ambassade bijvoorbeeld. Of de wingceremonie van klas 0709.
Bij beide waren mijn moeder en zusje op bezoek. Erg gezellig. Het was toen toch weer ruim 2 maanden geleden dat ik ze gezien had. Nu weer verder met 't vliegen. Het totaal van 85 uur op de TB-200 zit er inmiddels op. Door naar de TB-20 dus! Maar nog even geduld. Eerst heb ik nog een paar simulatorsessies moeten doen. In deze sessies moet je een volledige vlucht uitvoeren. Bijvoorbeeld Lissabon-Faro of Faro-Malaga. Maar vanaf nu niet VFR maar IFR. Dus op instrumenten. Hierbij komen flink wat nieuwe dingen kijken. Je vertrekt nu met een SID (Standard Instrument Departure). Daarna ga je een airway op (een soort snelweg voor vliegtuigen) gevolgd door een STAR (Standard Terminal Arrival Route) en een approach. Alles is gepubliceerd in kaarten. Een totaal nieuwe manier van vliegen dus. Tot nu toe vind ik dit erg leuk. De eerste echte vlucht op de TB-20 was een vlucht waarin 'airwork' aan bod kwam. O.a. Stalls en steep turns. Deze vlucht was nog VFR. Net als de tweede vlucht die ik met een gelukje op dezelfde dag kon doen. Deze vlucht eindigde iets anders dan normaal. Bij de landing ging namelijk alles erg hard trillen. Iets wat ik nog nooit eerder ervaren had. Throttles dicht, en toren informeren dat we vast staan op de baan. De instructeur stapte snel uit toen de motor uit stond en zag gelijk dat de rechter band geklapt was. Snel maintenance erbij roepen en de kist van de baan af zien te krijgen. Er was gelukkig geen grote schade aan de kist. De derde vlucht op de 20 was de eerste echte IFR vlucht voor mij. Naar Malaga! Een schitterende ervaring. Take-off Évora en daarna de airway op knallen naar Faro. Daar wilde ze ons helaas niet hebben dus een approach op Faro zat er niet in. Oké dan gaan we door naar Sevilla. Daar mochten we wel een approach doen. Dit was een ILS-approach. Hierbij gingen we op minimums de go-around in en door naar Malaga. En hier werd 't pas echt mooi. Net als op Sevilla deden we een ILS-approach maar nu met een full-stop landing. Vlak voordat we landde steeg er nog een 737 op. Erg mooi om dat eens vanuit de lucht te zien. Hierna mochten wij landen. Bij het taxiën naar de parking spot werdt ons vriendelijk gevraagd om even te stoppen om ruimte te maken voor de 757. Alsof we een keuze hadden. Want dat apparaat is groot! Een klasgenoot mocht de vlucht terug naar Évora doen. Hier heb ik weinig van meegekregen want ik heb de hele vlucht geslapen.
Verder nog wat gebeurd hier? Wat vliegen betreft niet. Wel ben ik een keer naar Albufeira geweest om daar met wat medestudenten/vrienden even goed uit ons bol te gaan.
En afgelopen weekend naar Colombo geweest in Lissabon. Een reusachtig overdekt winkelcentrum. En nu? Vakantie?'T is toch al begin juni. Maar nee, geen vakantie voor de piloten in spé. We rammen de zomer lekker door in onze kistjes zonder of met halfwerkende airco. Ik krijg er nu al zin in.
Ik zal proberen deze blog voortaan wat vaker up te daten om lange verhalen zoals deze te vermijden.
